O MICRORRELATO

Despois de ler e comentar o limiar de R. Dieste e unhas nocións básicas do que debe ser un microrrelato, escoitade con atención o que están a dicir nesta reportaxe varios escritores acerca do que eles entenden por microrrelato.

Puxestes atención? Pois agora a bola pasa para o voso tellado. Ides poñer a andar a vosa imaxinación e a vosa orixinalidade. Estou segura de que sairán cousas ben interesantes. Bo traballo! 

AS PALABRAS DUN MESTRE

         LIMIAR

• A unidade emotiva conséguese no conto pola obsesión do que ten de sobrevir.
• O remate ha ter a virtude de facer simultáneas no espírito as imaxes que foron sucesivas.
• A presenza do remate debe estar atafegada, pero latexando con forte resonancia en todos os currunchos do relato.
• O remate é unha imaxe que fai estoupar o conto nas verbas derradeiras, despois de inzalo poderosamente.
• O conto é unha pelica na que se sente o pulso dunha imaxe contida.
• O conto é o remuíño que fan arredor dunha lámpada moitas bolboretas, todas mergulladas na mesma luz.

Con este LIMIAR comeza Rafel Dieste Dos arquivos do trasno, unha síntese da súa teoría do conto que veremos aplicada nos vinte relatos con que nos agasalla a continuación. Son contos sinxelos e emotivos nos que soe introducir algún elemento extraordinario como parte da realidade e con finais abertos e moitas veces sorprendentes.